5. PrathiprasthAna Paddhathi
Sloka #121
121. prashasthE rAmapAdhAbhyAm paadhukE paryupAsmahE !
Anrushamsyam yayOrAsIdh AshritEshvanavagraham !!
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
We meditate on the Paaduka,-which exhibits a merciful disposition to the devoted ones, brooking no blockade and which shows greater powers than the feet of the Lord.
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) UtthamUr Swamy’s anubhavam: We meditate on the PaadhukhAs , whose protection of prapannAs is absolute and unquestioned. They are unfailing in their power to bless those , who seek their refuge.In this regard, they are superior to the Lord’s feet themselves.BharathA got the blessings of RaamA’s lotus feet only after fourteen years , while His PaadhukhAs offered their protection unceasingly and immediately .
(2) Srimath Andavan’s anubhavam: In these twenty verses of the PrathiprasthAna Paddhathi , Swamy Desikan describes the return of the paadhukais to AyOdhyA . Swamy Desikan points out that the Paadhukhais returned to AyOdhyA because of their unique DayA for the citizens of AyOdhyA. Swami meditates upon those PaadhukhAs . The inner meaning here is that the Paadhukhais have more compassion than the Lord Himself .
(3) Swami Desikan describes the Paadhukai’s compassion (aanrusamsyam) as unfettered ( anavagraham ). For those who seek the refuge of such merciful Paadhukhais , their dayA is loftier than the sacred feet of the Lord Himself (AasrithEshu , Raama PaadhAbhyAm prasasthE )…V.S
5. ப்ரதிப்ரஸ்தான பத்ததி
ப்ரசஸ்தே ராம பாதாப்யாம் பாதுகே பர்யுபாஸ்மஹே
ஆந்ருசம்ஸ்யம் யயோ: ஆஸீத் ஆச்ரிதேஷு அநவக்ரஹம்
பொருள் – இராமனின் திருவடிகளை விட மிகவும் உயர்ந்த அவனுடைய பாதுகையை நாங்கள் த்யானம் செய்கிறோம் – காரணம், அயோத்தி நாட்டின் மீது இராமனுக்கு இல்லாத தயை பாதுகைக்கு இருந்த காரணத்தால் அல்லவா பாதுகை மீண்டும் வந்தாள்?
விளக்கம் – பரதன் இராமனைப் பலமுறை கெஞ்சியபோதும், அவன் மனம் மாறவில்லை. ஆனால் பாதுகையின் மனம் துடித்தது. தனக்கு மிகவும் ப்ரியமான இராமனின் திருவடிகளை உதறி, பரதனுடன் மக்களின் பொருட்டு மீண்டும் ஓடி வந்தாள். ஆக இராமனோ, அவனது திருவடிகளோ இங்கு உதவவில்லை; பாதுகையே உதவினாள். “அவன் தூரஸ்தன் ஆனாலும் இது கிட்டி நின்று உதவும்” என்று திருநாமத்தின் மேன்மையைப் பிள்ளை லோகாசார்யர் தனது முமுக்ஷுப்படியில் அருளிச்செய்தது ஒப்பு நோக்குக.
Sloka #122
122. bhrushAtura sahOdara praNayakhaNdana svairiNA
padEna kimanEna mE vanamihAvanAdicchatA!!
yitIva parihAya tannivabrutE swayam yat purA
padatramidamAdriyE druta jagat trayam rangiNa: !!
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
I hail the Ranganatha-Paaduka,-Which retreated from the Lord’s feet and ever stands for the good of all the three worlds,-Which did so, evidently, on such a thought, as “What am I to do with these feet that desire to dwell in the forest rather than do good by ruling over the kingdom of the country, especially spurning the entreaty of the grief-stricken brother, Bharata?”
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) UtthamUr Swamy’s anubhavam: AdiyEn longs for the sambhandham of those Paadhukhais , which once returned to AyOdhyA , since they were unable to reject the sorrowful prayers of BharathA .RaamA’s feet rejected those prayers and proceeded towards the forest . PaadhukhAs could not however do that out of their compassion for BharathA and the citizens of AyOdhyA and hence bid farewell to RaamA’s feet and returned to AyOdhyA with BharathA .
(2) AdiyEn meditates on that peerless Paadhukhais , which concluded that their Lord was too harsh to His greiving brother (BharathA), who was ready to part with his life , if RaamA would not return to AyOdhyA . PaadhukhA assessed that RaamA was not gentle in His rejection of this moving request , but was abrupt and did not demonstrate DayA in His response .Hence The Paadhukhais decided to leave the Lord’s feet and return to AyOdhyA to comfort the greiving BharathA and the Citizens of the Raajyam . The inner meaning here is that PerumAL punishes chEthanams , who break His Saasthraic injunctions . He also tests chEthanAs (sOthanai) even when they conduct their lifes according to His injunctions as if He is esting their mettle (sthairyam). AchAryAs on the other hand have more compassion than the Lord Himself . They forgive the offenses of those who commit mistakes. Even when one does a little good ,they bless that one with great rewards. In this slOkam , Swamy Desikan is somewhat sorrowful over the way that the Lord treated BharathA (for understandable reasons) at Chithrakootam .
(3) The state of BharathA is described by Swamy Desikan as ” Bhrusam aathura SahOdhara:” ( deeply greiving brother).He made the prayer /loving appeal (PraNayam) and the Lord pushed that “praNayam” aside and rejected it harshly (KhaNDanam).After this ” PraNaya KhaNDanam ” , Lord’s feet were itching to leave for the forest instead of coming to the rescue of the crushed BharathA ( avanaath vanam icchathA ). Hence,Paadhukhais said : What is the use of these Paadhams of the Lord for me ( anEna PadhEna kim ?) and left (parihAya) to return to AyOdhyA . After intrepreting the mind and mood of the Paadhukhais in this PrathiprasthAna Paddhathi SlOkam , Swamy salutes those Sri RanganAtha Paadhukhais , which protect all the three worlds …V.S
ப்ருசாம் ஆதுர ஸஹோதர ப்ரணய கண்டந ஸ்வைரிணா
பதேந கிம் அநேந மே வநம் இஹ அவநாத் இச்சதா
இதீவ பரிஹாய தந்நிவவ்ருதே ஸ்வயம் யத்புரா
பதத்ரம் இதம் ஆத்ரியே த்ருத ஜகத் த்ரயம் ரங்கிண:
பொருள் – இராமன் கானகம் சென்ற வருத்தத்தில் இருந்த பரதன், இராமனிடம் சென்று அவனை மீண்டும் நாட்டிற்குத் திரும்புமாறு அழைத்தான். அப்போது பரதனை இராமன் கண்டித்து, மறுத்து விடுகிறான். இப்படியாக இந்த உலகைக் காப்பாற்றுவதற்காக வந்த இராமன், நாட்டை விட்டுக் கானகம் புகுவதையே பெரிதும் விரும்பியது கண்ட பாதுகை, ”இவன் (இராமன்) திருவடிகளால் நமக்கு ஆவது என்ன?” , என்று மனம் வருந்தினாள். ஆதலால் அந்தத் திருவடிகளை விட்டு, தான் மட்டும் நாட்டிற்கு வந்தாள். மூன்று உலகையும் காக்கும் அந்த ஸ்ரீரங்கநாதனின் பாதுகைகளை வணங்கிறேன்.
விளக்கம் – இராமனின் திருவடிகளை விட்டுப் பாதுகைகள் பிரிந்தமைக்குப் பல காரணங்களைக் கூறுகிறார் – இராமன் பரதனைக் கடிந்து கொண்டது, நாட்டை ஆளவேண்டிய கடமை இருக்கக் கானகம் விரும்பியது – என்ற காரணங்களைக் காட்டுகிறார்.
படம் – பாதுகைகள் பிரிந்து சென்ற இராமனின் திருவடிகள்.
Sloka #123
123: dasavadhana vinAsam vaanchathO yasya chakrE
DasarathamanagOkthim DaNdakAraNya YaathrA
sa cha Bharatha vimarthE sathyasantha: thvyAseeth
Raghupathi PadharakshE raajadhAnIm prayAnthyA
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukA! It is because of You ,returning to the land that — RamA’s determination to go to DaNdakAraNyA so that He could achieve the removal of the demon RavaNA was upheld, His father DasarathA’s promise was fulfilled and-RamA’s assent to BharatA’s persuasion ( to return to the country) was also fulfilled in some mannner.
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swamy’s anubhavam :
Sri Raama PadhukAs made Him a man of true words. The PaadhukAs made Him credible with respect to the promise He made to His father DasarathA and helped Him complete the mission of His incarnation on this earth(viz)., the elimination of RaavaNA , the evil one.The PaadhukhAs went with BharathA and made RaamA fulfil His pledges to His father and the DevAs .
(2) Srimath Andavan’s anubhavam:
The inner meaning is that our Lord can not grant Moksham without the help of the sadaachAryAs.It is because of the help of Paadhukais that RaamA’s avathAra kaaryam was completed , His promise to DasarathA was fulfilled .All of these were made possible by the Padhukai’s return to AyOdhyA at the insistence of BharathA .
(3) Swamy Desikan salutes the prabhAvam of the Paadhukais this way: “Raghupathi PadharakshE !– thvyaa (Raama:) sathyasandha: aaseeth “. Your Lord became the executor of His prathij~nais (solemn, sworn vows). These vows were (1)to make true His father’s promises to KaikEyi , which kept his reputation as a man of true words (anagOkthi) (2) to fulfil His avathAra kaaryam and promise to dEvAs that He will get the world rid off the evil RaavaNA . These vows would not have been accomplished but for PaadhukA’s intervention to return to AyOdhyA as the representative of RaamA for making Him a Sathyasandhan …. V.S
(4) Swami Desikan chooses the name “Raghupathi PadharakshE ” to address Sri Raama Paadhukais here . The Paadhukais not only protected His Paadhams from the sharp stones and the thorns of the forest but also protected His words .Thus it provided two kinds of “padha” RakshaNam .
(5) Swami Desikan choses the word “Vipadh ” in the context of BharathA’s insistence or Nirbhandham to get the PaadhukA’s back to AyOdhyA in the absence of his brother ( Bharatha VipardhE RaajadhAnim PrayAnthyA thvayA (Raama:) Sathyasandha: aaseeth). Vipadh means calamity or adversity or great sorrow. BharathA’s mental anguish over RaamA’s rejection of his request was unfathomable . The immense dayA of the Padhukais to lift BharathA out of his ” vibhadh ” while making RaamA a man of true words (Sathyasandhan ) is saluted here..V.S
தசவதந விநாசம் வாஞ்சத: யஸ்ய சக்ரே
தசரதம் அநகோக்திம் தண்டகாரண்ய யாத்ரா
ஸ ச பரத விமர்த்தே ஸத்ய ஸந்த: த்வயா ஆஸீத்
ரகுபதி பதரக்ஷே ராஜதாநீம் ப்ரயாந்த்யா
பொருள் – இராமனின் திருவடிகளைக் காப்பாற்றும் பாதுகையே! இராவணனை வதம் செய்யும் விருப்பம் கொண்டிருந்த இராமன், தண்டகாரண்யம் என்ற கானகம் புகுந்தான். இதன் மூலம் தசரதனின் வாக்கு சத்யவாக்கே என்று நிலைத்தது. இது போன்று பரதன் இராமனை அயோத்தி திரும்புமாறு வற்புறுத்தினான். அப்போது இராமன் பரதனிடம் உன்னை அளித்தான். நீ அயோத்திக்குப் புறப்பட்டதன் மூலம், “மக்களைக் காப்பேன்”, என்ற இராமனின் சத்தியமும் நிலைத்தது.
விளக்கம் – இராமன் கானகம் சென்றதால், தசரதனின் வாக்கு நிறைவேற்றப்பட்டது. இராமனுக்குத் தனது நாட்டு மக்களைக் காப்பாற்றும் கடமை இருந்தது. பாதுகைகளை அவன் மீண்டும் அனுப்பியதன் மூலம் அவனது வாக்கும் காப்பாற்றப்பட்டது. ஆக, தசரதனின் வாக்கை இராமன் காப்பாற்றினான், இராமனின் வாக்கை பாதுகை காப்பாற்றினாள்.
Sloka #124
124. abhyupEtha vinivrutthi saahasA
Devi Rangapathi rathna paadhukE
athyasEtha bhavathee maheeyasA
paaratanthrya vibhavEna Mythileem
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukA Devi! You did a daring job of returning to AyOdhyA , when RaamA wished it ; thereby You displayed a greater implicitness of obedience than SitA to RaamA’s words.
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1)Sri UtthamUr Swamy ‘s anubhavam: Oh MaNi PaadhukE ! You are even better than SitA in that You obeyed RaamA immediately and returned to AyOdhyA . SitA argued with Her Lord , when He asked Her to stay behind in AyOdhyA , when He had to depart for the forest . She won the argument and as a result She accompanied Him to the forest . You on the contrary submitted to the will of the Lord and agreed to return to AyOdhyA to comfort BharathA .RaamA walked back with You for considerable distance at ChithrakUtam to see You off out of His regard for You.
(2) Srimath Andavan’s anubhavam: Oh PaadhukA Devi ! when RaamA suggested to SitA that She stay behind during His Vana Vaasam (exile in the forest) , SitA protested and spoke some harsh words and refused to stay behind .She joined the Lord in His exile . Your Lord ordered You to return to AyOdhyA with BharathA and You obeyed that command instantly . In this matter Your obedience to the Lord’s command is superior to that of SitA Devi .The inner meaning is that SitA Devi is very obedient to Her Lord; the AchAryAs are even more obedient .When some one transcends the commands of the Lord laid out in His Saasthrams , the Lord punishes them . The AchAryAs bear with the apachArams of the jeevans and struggle hard to set them right . AchAryALs will even abandon their Lord to save the erring jeevans. SitA PirAtti went to LankA with her husband to protect the world from the terror caused by RaavaNA .That is why She disobeyed Her Lord.
(3) Here Swamy Desikan addresses the Paadhukais as ” Devi ” here since he will be comparing the reaction of PaadhukA Devi with that of SitA Devi to their Lord’s command . The obedience ( Paaratanthryam ) to their Lord’s command is compared here and Swamy Desikan declares in the matter of obeying the Lord’s command, whether it was right or wrong , PaadhukA Devi won and therfore She is superior to SitA pirAtti . Swamy salutes the paadhukai’s act of leaving RaamA’s feet as “Saahasam ” or the accomplishmnet of an Imposisble task …V.S
அப்யுபேத விநிவ்ருத்தி ஸாஹஸா தேவி ரங்கபதி ரத்நபாதுகே
அத்யசேத பவதீ மஹீயஸா பாரதந்த்ர்ய விபவேந மைதிலீம்
பொருள் – இரத்தினங்களால் இழைக்கப்பட்ட ஸ்ரீரங்கநாதனின் பாதுகையே! இராமனின் திருவடிகளை விட்டுப் பிரிந்து, அயோத்தி செல்வது என்னும் தீரச்செயலுக்கு நீ உடன்பட்டாய். இப்படியாக மிகவும் உயர்ந்த செயலாகிய இராமனின் சொற்படி நடத்தல் என்னும் தன்மையில் சீதையை நீ விஞ்சி நிற்கிறாய்.
விளக்கம் – இராமன் சீதையிடம் கானகம் வரவேண்டாம் என்று கூறினான். ஆனால் சீதையோ இராமனின் சொல் கேளாமல் கானகம் வந்தாள். பாதுகையிடம் இராமன் அயோத்திக்குத் திரும்புமாறு கூறினான். அதனை உடனே ஏற்ற பாதுகை, பரதனுடன் அயோத்தி வந்தாள். இதன் மூலம் பாதுகை, சீதையை விட மேம்பட்டவள் ஆனாள். அயோத்தி மக்கள் மீது சீதையை விட பாதுகைக்குப் ப்ரியம் அதிகம் எனலாம்.
Sloka #125
125. avyAhathAm RaghupathE: vahatha: prathij~nAm
amsAdhirOhaNarasE vihathE dharaNyA:
paadhannivruthya bhavathee MaNipaadharakshE
sparsam padhEna vigatha vyavadhAna khEdham
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukE ! You helped RaamA to keep His word (of going to the forest); but then Mother Earth’s longing to sit on His shoulders –RaamA bearing the duty of ruling over the Earth–was thereby obstructed ; however since You returned to AyOdhyA , You granted to Earth , the direct contact with the Lord’s feet , Your intervention ( between the feet and the Earth being withdrawn).
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swami’s anubhavam:
Oh MaNi PaadhukE ! Bhoomi Devi wanted to have the physical contact with Her Lord RaamA . That was going to be possible , when RaamA was about to rest Her on His shoulder after the planned coronation as the king of KosalA . When those plans were disrupted and He started on His journey to the forest , You helped Bhoomi Devi to realize Her wish. You left RaamA’s lotus soft feet to accompany BharathA and as a result , the Lord’s feet came directly in contact with You (Mother Earth) and gave You the direct physical contact that You longed for . You thus helped Bhoomi Devi realize Her wish and united Her with Her Lord.
(2) Srimath Andavan’s anubhavam:
The inner meaning is that the AchAryAs would bear with all kinds of difficulties to unite the Jeevan with their Lord . Bhoomi Devi was longing to rest on the shoulders of Her Lord (RaamA). The boons given to KaikEyi by DasarathA interfered . Next , Bharathan tried very hard to get Bhoomi Devi on the shoulder of his brother.That effort did not succeed either. Oh PaadhukE ! Out of Your DayA , You detatched Yourself from the Lord’s feet so that Bhoomi Devi can have her wish fulfilled through direct sambhandham with Her Lord’s feet .
(3) RaamA’s vow was unalterable ( avyAhathAm prathij~nA). He abdicated His claim to the throne of KoslA and opted for the forest . As a result , Bhoomi Devi’s desire to rest on the shoulder of Her Lord( RaghupathE: amsAdhirOhaNam) did not get fulfilled. Paadhukai returned to AyOdhyA and as a result did not any longer stand between the Lord’s feet and Bhoomi Devi and thereby facilitated the direct contact between the Lord’s feet and Bhoomi Devi. Swamy Desikan explains this beautiful thought this way : ” vigatha vyavadhAna khEdham padhEna SPARSAM prAdhAth “..V.S
அவ்யாஹதாம் ரகுபதேர் வஹத: ப்ரதிஜ்ஞாம்
அம்சாதிரோஹண ரஸே விஹதே தரண்யா:
ப்ராதாந் நிவ்ருத்ய பவதீ மணிபாதரக்ஷே
ஸ்பர்சம் பதே ந விகத வ்யவதாந கேதம்
பொருள் – இரத்தினக்கற்கள் இழைத்த பாதுகையே! பூமாதேவி இராமனின் தோளில் ஏறுவதற்கு பெருமுயற்சி எடுத்தாள். ஆயினும், தான் கானகம் செல்வேன் என்ற சபதத்தில் இராமன் இருந்ததால், அந்த விருப்பம் நிறைவேறவில்லை. இவ்வாறு அவள் மகிழ்வு போக்கடிக்கப்பட்டது. அப்போது நீ அயோத்திக்குத் திரும்பினாய். இதன் மூலம் பூமாதேவிக்கு இராமனின் திருவடித் தொடர்பை ஏற்படுத்தி, இழந்த மகிழ்வை மீண்டும் கொணர்ந்தாய்.
விளக்கம் – தசரதன் இராமனுக்குப் பட்டாபிஷேகம் செய்யப்போவதாக அறிவித்தவுடன் பூமாதேவி மிகவும் மகிழ்ந்தாள். தான் இராமனின் தோள்களில் அமர வாய்ப்பு கிட்டியதை எண்ணி மகிழ்ந்தாள் (ஒரு நாட்டு அரசன் அந்த நாட்டைத் தனது தோள்களில் வைத்துக் காப்பதாகவே கூறுவர்). ஆனால் இராமன் கானகம் சென்றதால், பூமாதேவியின் அந்த மகிழ்ச்சி பறிபோனது. இதனைப் பார்த்த பாதுகை பூமாதேவி இழந்த மகிழ்வை மீண்டும் பெறும் விதமாக, இராமனின் திருவடிகளை விட்டு அகன்றாள். இதன் மூலம், இராமனின் திருவடிகள் நேரடியாகப் பூமியில் பட, பூமாதேவிக்கு அவனது திருவடித் தொடர்பு கிட்டியதால் மகிழ்ச்சி உண்டானது.
அல்லது, இராமனின் ஸிம்ஹாஸனத்தில் பாதுகை அமர்ந்து ஆண்டதால், பூமாதேவி மீண்டும் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்.
Sloka #126
126. manthrAbhishEka virahAth bhajathA visuddhim
samskAra varjana vasAth abhisamskruthEna
moordhnA ninAya BharathO MaNipaadhukE thvAm
RaamAj~nyaa vinihithAmiva RaajyalakshmIm
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukA ! When BharathA held You on his head and returned to AyOdhyA , he was returning victoriously with RaajyalakshmI (the kingdom) , so to say. If he had no ceremonial abolution on the throne with mantrA chanting, it was because he had purity already ; he was also best accomplished in make-up without the traditional oil bath et al. All of this because RaamA placed You on BharathA’s head and You do not require such purifications . You Yourself purify and it would have been wrong to perform manthrAbhshEkams for You .
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swamy’s anubhavam:
RaamA’s pledge to His father to spend fourteen years could not be revoked. BharathA’s request to RaamA to return to AyOdhyA was therefore rejected. The casualty in this context was the Raajyalakshmi. She accompanied RaamA to the forest. Thereafter, the whole of AyOdhyA lost its lustre and auspiciousness. RaamA returned Raajyalakshmi to AyOdhyA through the return of the PaadhukAs as a gift to BharathA. They brought the Raajyalakshmi back to AyOdhyA without the traditional paraphernalia of coronation , such as the sacred bath in the holy waters and other requird ceremonies. This was so , because of Your own glory .
(2) Srimath Andavan’s anubhavam:
It is customary during coronations to have abhishEkam in the waters from sacred rivers with the recitation of Vedic manthrAs. Such a ceremony would have been only for the coronation for the kingdom of DasarathA . For the Raajyam of Paadhukai presented to BharathA by RaamA, such ceremonies are not necessary .They only need to stay on the head of a holy person like BharathA . It is indeed because of the supreme penance of BharathA that You (Paadhuka) returned to AyOdhyA . It is well known that Naatha Muni and Madhura Kavi did such penance to attain the anugraham of NammAzhwAr.
(3) Swamy Desikan compares the Paadhukais that adorned the head of BharathA at the command of RaamA to Raajyalakshmi ( RaamAj~nyA vinihithAm RaajyalakshmI iva). The head of BharathA that formed the peetam for the RaajyalakshmI and its (head’s) noble qualifications are saluted as ” abhisamskruthEna moordhnA ” or a well prepared or a highly qualified head to have the honor of bearing that RaajyaLakshmI…V.S
மந்த்ர அபிக்ஷேக விரஹாத் பஜதா விசுத்திம்
ஸம்ஸ்கார வர்ஜ்ஜநவசாத் அபிஸம்ஸ்க்ருதேந
மூர்த்நா நிநாய பரத: மணிபாதுகே த்வாம்
ராம ஆஜ்ஞயா விநிஹிதம் இவ ராஜ்யலக்ஷ்மீம்
பொருள் – இரத்தினக்கற்கள் கொண்டு இழைக்கப்பட்ட பாதுகையே! உன்னை இராமன் பரதனின் தலையில் சூட்டினான். இயல்பாகவே தூய்மையான பரதன் – மந்த்ரங்கள் ஓதுவது, தலையை வாருவது முதலான சடங்குகள் ஏதும் இன்றி தனது தலையில், இராமனின் கட்டளையால் அமர்த்தப்பட்ட உன்னை ராஜ்யலக்ஷ்மி போன்று எழுந்தருளச் செய்தான்.
விளக்கம் – இந்த உலகில் ஒருவனுக்குப் பட்டம் கட்டுவதற்கு முன்பாக மந்திரங்கள் உரைக்கப்பட்டு, புண்ணிய நீரைத் தெளித்து பின்னரே பட்டம் கட்டுவார்கள். இது சாதாரண அரச பதவிகளுக்கு மட்டுமே ஆகும். உன்னை இராமன் பரதனின் தலையில் சூட்டினான். இயல்பாகவே தூய்மையான பரதன், இது போன்ற சடங்குகள் ஏதும் இன்றி உன்னை ஏற்றான்.
Sloka #127
127. rakshArtham asya jagathO MaNipAdharakshE
Raamasya Paadhakamalam samayE thyajanthyA:
kim dhushkaram thava vibhUthi parigrahO vaa
kim vaa vidhEha dhuhithu: krupaNA dasA saa
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
(1) Oh PaadhukA ! Of the two, SitA and Yourself , both of whom had to leave RaamA’s company at particular moments , whose was the most unbearable lot–Your enjoying the rulership or SitA’s pitiable plight in the AsokA forest ? Your’s indeed because You had to enjoy , when RaamA was in tough and tiring times .
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swamy’s anubhavam:
In an earlier verse , Swamy Desikan extolled the glory of the PaadhukAs as exceeeding that of SitA Devi. Here he gives another reason for this assessment. He says: ” Oh Lord’s PaadhukE ! It is true that SitA Devi was separated form Her Lord and wihtered in AsOka Vanam . She was overcome with matchless grief due to that seperation .You had to leave RaamA’s holy feet and return with BharathA to AyOdhyA .The grief that You experienced from the seperation was indeed greater than that of SitA Devi . You had to conduct the affairs of the state , look after the welfare of the people and particpate in many auspicious functions of the state. It is generally agreed that the requirement to conduct unavoidable auspicious event in the middle of a calamity is the worst that could happen to anyone.”
(2) Srimath Andavan’s anubhavam:
For the sake of protecting the world , SitA and PaadhukAs had to part with the Lord’s lotus feet. SitA stayed in AsOka vanam with great sorrow. You ruled over the world with great sorrow while being seperated from Your Lord’s feet . The inner meaning is that the AchAryAs’ sufferings for helping the Jeevan to gain mOksham are unmatched .
(3) Both SitA and PaadhukAs parted with the Lord’s lotus feet for the protection of the universe( lOka rakshArtham).Swamy Desikan almost lets us decide which was the harder of the two sufferings . He asks whether VibhUthi Parigraham ( raajyaparipAlanam) by the Paadhukais in its time of sorrow was worse than SitA pirAtti’s suffering in isolation at AsOka Vanam . He questions : ” VibhUthi parigrahO Dhushkaram kim ” or ” VidEha Dhuhithu: krupaNA dasA dhushkaram kim ? “….V.S
ரக்ஷார்த்தம் அஸ்ய ஜகத: மணிபாதரக்ஷே
ராமஸ்ய பாதகமலம் ஸமயே த்யஜந்த்யா:
கிம் துஷ்கரம் தவ விபூதி பரிக்ரஹ: வா
கிம் வா விதேஹ துஹிது: க்ருபணா தசா ஸா
பொருள் – இரத்தினக் கற்கள் கொண்டு இழைக்கப்பட்ட பாதுகையே! ஒரு காலகட்டத்தில் இராமனின் தாமரை போன்ற திருவடிகளை விட்டுப் பிரிந்து ராஜ்ய பாரத்தையும் நீ ஏற்றாய். இந்தச் செயல் அரியதா அல்லது இராமனை விட்டுப் பிரிந்த சீதையின் வருத்தத்துடன் கூடிய நிலை கடினமானதா?
விளக்கம் – இந்த உலகைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு, ஒரு காலகட்டத்தில் சீதையும் இராமனை விட்டுப் பிரிந்தாள்; நீயும் அவனது தாமரை போன்ற திருவடிகளை விட்டுப் பிரிந்தாய். சீதை மிகவும் வருந்தியபடி இருந்தாள். நீயோ – அந்த வருத்தத்துடன் நாட்டை ஆட்சி செலுத்தியபடியும் இருந்தாய். இந்தச் செயல் அல்லவா (சீதையின் செயலைவிட) கடினமானது?
Sloka #128
128. SitAsakhasya sahasA charaNAravindhAth
bhakthyA nathE krutha padhA BharathOtthamAngE
aaruhya nnagam abhithO bhavathee vithEna
maayUra chamara bharam maNi rasmi jaalai:
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukE ! You who were on BharathA’s head bent with, bhakthi for you , when he came out of RaamA’s parNakasAlA at ChithrakUtam ; thereafter , you quickly ascended the top of the elephant . Rightly , You were lovely there with peacock chamarAs on either side caused by the radiations emanating from your gems . Thus royal honor was extended to You .
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swamy’s anubhavam:
Here , Swamy Desikan celebrates the glory of the PaadhukAs, which ascended form BharathA’s head to the back of the royal elephant for its journey to AyOdhyA. Swamy says: ” Oh gem-bedecked PaadukE ! When You ascended on the back of Satrunjayam , the royal elephant , the Sun’s rays fell on the gems adorning You and spread on all four sides ;the colorful beams of the most beautiful lustre fell on both sides. As the elephant moved ,the beams of light moved as well and their shifting movements made it look as though you were being served with the fans made with peacock feathers .You accepted the services fit for a royal personage like Lord RaamachandrA .
(2) Srimath Andavan’s anubhavam:
The inner meaning of this slOkam is that the glories of the AchAryAs are immense as a result of their sadhguNams and SadhupadEsams and they spread all around the world .
(3) The beautiful visualization of the journey of the gem-enmeshed Raama PaadhukAs to AyOdhyA by Swamy Desikan is in two stages : (1) BharathA places the PaadhukAs with utmost reverence on his bent head (2) The PaadhukAs are placed next on the throne positioned on the back of the royal elephant for its journey to AyOdhyA . Swamy visualizes in his mind’s eye the gentle rolling gait of the elephnat and the interplay of the Sun’s rays falling on the gem-encrusted PaadhukAs. The shifting reflections from the gems of the PaadhukAs as a result of the interplay of the Sun’s rays appears to Swamy Desikan as though some one was performing chaamara (fan) Kaimkaryam with the fans made of iridiscent peacock feathers ..V.S
(4) The first placement of the PaadhukA was on the bent head of BharathA ( nathE Bharatha: utthamAngE krutha padhA); the next was on the back of the royal elephant .There , the interpay of light between the gems of the PaadhukAs and the Sun’s beams created the illusion of the lustrous fans performing their kaimkaryam from both sides of the Paadhukais as the elephant moved on towards AyOdhyA with its rhythmic gait..V.S
ஸீதா ஸகஸ்ய ஸஹஸா சரணாரவிந்தாத்
பக்த்யா நதே க்ருதபதா பரத உத்தமாங்கே
ஆருஹ்ய நாகம் அபித: பவதீ விதேநே
மாயூர சாமர பரம் மணிரச்மி ஜாலை:
பொருள் – பாதுகையே! சீதைக்கு மிகவும் பிரியமான இராமனின் தாமரை மலர் போன்ற திருவடிகளில் இருந்து, இராமனைப் பக்தியுடன் வணங்கி நின்ற பரதனின் தலையில் விரைவாக ஏறினாய். உன்னைப் பரதன் யானை மீது ஏற்றி அமர்த்தினான். உன்னில் பதிக்கப்பட்ட இரத்தினக் கற்கள் யானையின் இரு பக்கமும் ஒளி வீச, அதனைக் காணும்போது மயில் தோகை கொண்டு செய்யப்பட்ட சாமரம் வீசுவது போன்று இருந்தது.
விளக்கம் – யானை மீது பாதுகை பேரரசியாக அமர்ந்தாள். அப்போது அந்தப் பாதுகைகளில் பதிக்கப்பட்ட உயர்ந்த கற்கள் பேறொளி வீசின. இந்த ஒளியானது இரு பக்கங்களிலும் சாமரம் வீசுவது போன்று இருந்தது.
Sloka #129
129. moordhnA Mukundha padharakshiNi bhibrathasthvAm
aavirmadhasya Raghuveera madhAvaLasya
aamOdhibhis sapadhi dhAna jaala pravAhai:
lEbE chirAth Vasumathee ruchiram vilEpam
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh PaadhukE ! RaamA’s elephant bore You on its back. At that joyous time , it exuded copious ichorous flow with fragrance that fell on the earth and provided a long unknown sandal paste as it were ( On Your enthronemnt , even the royal elephant and the earth rejoiced.
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthmUr Swamy’s anubhavam: Oh PaadhukE ! when You ascended the royal elephant , it forgot all its sorrow due to separation from Lord RaamachandrA. It became very happy. A that time , its happiness burst forth in the form of copious flow of the special secretion that flows ,when the elephnats are in rut. That stream descending from Satrunjayam fell on Mother Earth and made Her very fragrant .
(2) Srimath Andavan’s anubhavam : The joyous elephant enjoying the association with the holy PaadhukAs on its back geenrated a copious flow of fragrant madha jalams and that covered the earth like a fragrant sandal paste , whose perfume lasted for a long time. The inner meaning of this slOkam is that the Earth’s glories are enhanced manyfold by the presence of SadaachAryAs .
(3) In the previous slOkma , Swamy Desikan was fascinated by the ” MaNi rasmi Jaalam ” emanating from the back of the royal elephant . In this slOkam , Swamy focuses on the ” aamOdhibhi: dhAna jala PravAham ” which is a type of “dhAna jala jaalam ” emanating from the cheeks (kapOlamso)of the elated royal elephant ….V.S
மூர்த்நா முகுந்த பதரக்ஷிணி பிப்ரத: த்வாம்
ஆவிர் மதஸ்ய ரகுவீர மதாவளஸ்ய
ஆமோதிபி: ஸபதி தாநஜல ப்ரவாஹை:
லேபே சிராத் வஸுமதி ருசிரம் விலேபம்
பொருள் – முகுந்தனின் பாதுகையே! அவனது திருவடிகளைக் காப்பாற்றுபவளே! உன்னைத் தன் மீது ஏற்றிக் கொண்ட இராமனின் யானைக்கு மதஜலம் வெகுவாகப் பெருகியது. அந்த மதஜலம் மிகுந்த வாசனையுடன் விளங்கிற்று. அவை பூமி மீது சந்தனம் பூசுவது போன்று விழுந்தன.
விளக்கம் – பாதுகைகள் யானை மீது அமர்ந்தவுடன், அந்த மகிழ்ச்சியால் யானைக்கு மதநீர் பெருகி நின்றது. அந்த மதநீரானது பூமியில் ஓடியது. இதனைக் காணும்போது சந்தனப் பூசியது போன்று உள்ளது.
Sloka #130
130: aasA: prsAdhiyuthum ambha tadhA bhavathyAm
dhaivAth akANDa saradheeva samuthtithAyAm
sthOkAvasEsha salilAs sahasA bhabhUvu:
SaakEtha youvatha vilOchana vaarivAhA:
Meaning (translated by Sri. U.Ve. V.N. Vedanta Desikan)
Oh maNi PaadhukE ! Your return to AyOdhyA was like an untimely advent of autumn , fortunately coming off to please the young damsels of the city of AyOdhyA (though suffering grief over RaamA’s exit)as evident in their eyes not having anymore than a tiny tear drop. As autumn brightens up the various directions , it will leave a few clouds and a little moisture behind.
Special Notes from Sri. U.Ve. V. Sadagopan
(1) Sri UtthamUr Swamy’s anubhavam: Oh PaadhukE! When You arrived in AyOdhyA with BharathA , the women of that city shed much less tears compared to the time , when RaamA left for the forest.Even now , they could not stop shedding tears altogether, since Your Lord was still away from them. Your return to AyOdhyA however brought joy to their hearts and they consoled themselves and shook off the oppressive despair that had them in its grip. All the days until Your arrival as the representative of RaamA were like dark , rainy days for them. The days after Your arrival made them feel that they were enjoying autumn days, when the earth is full of wealth everywhere.
(2) Srimath Andavan’s anubhavam: When RaamA left for the 14 year exile , the women folk of AyOdhyA cried their heart out. When their Lord’s Padhukai returned to AyOdhyA as their Lord’s representative , they stopped their heavy crying. You appeared to them like the appearnace of Iypaasi month in AavaNi . The inner meaning of this slOkam is that the sishyan , who has been blessd with a sadAchAryan has more or less no regrets ; the only small regret that he has not arrived at parama Padham .
(3) Swamy Desikan addresses the Paadhukais as ” Ambha” here , since the mother alone can understand the deep feelings (sorrows) of their daughters and can console them effectively . Here Swamy Desikan compares the tear laden eyes of the sorrowing young women of AyOdhyA as the dense water-laden clouds of the rainy season ( iyppasi month) . The sudden arirval of the Paadhukais at AyOdhyA seemed to the young women of the City that they were enjoying an out of season autumn ( AavaNi month ) in the middle of the intense rainy season .The autumn season unlike the rainy season is known for bright skies with clouds that occasionally sprinkle a few drops of rain ….V.S
ஆசா: ப்ரஸாதயிதும் அம்ப ததா பவத்யாம்
தைவாத் அகாண்ட சரதீவ ஸமுத்திதாயாம்
ஸ்தோகாவசேஷ ஸலிலா: ஸஹஸா பபூவு:
ஸாகேத யௌவத விலோசந வாரிவாஹா:
பொருள் – தாயே! பாதுகையே! இராமன் கானகம் புகுந்தவுடன் நீ அயோத்திக்கு மீண்டும் வந்தாய். மக்களின் விருப்பங்களை நிறைவேற்றவல்ல சரத் காலம் போன்று நீ வந்தாய். உன்னைக் கண்டவுடன் அயோத்தி நகரத்தில் இருந்த பெண்களின் கண்கள் என்ற மேகங்கள், தங்கள் மழை நீரை நிறுத்தின.
விளக்கம் – சரத் காலம் என்பது மழை நிற்கும் காலம் ஆகும். சரத் காலமாகிற பாதுகை மீண்டும் வந்தவுடன், பெண்களின் கண்கள் என்னும் மேகங்கள் இராமனைப் பிரிந்து சிந்திய கண்ணீர் என்னும் மழையை நிறுத்தின என்று கருத்து.
English Source Text: sundarasimham.com
Tamil Source Text: namperumal.com
