விளக்கவுரை
ஸர்வேச்வரனின் குணங்கள் அனைத்தும் அவனை அண்டியவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்றபடியே காணப்படும். ஆனால் இந்த உலகில் உள்ள அனைவரும் காக்கப்படவேண்டும் என்று எண்ணி அவதாரம் செய்த உமது உயர்ந்த கல்யாண குணங்களை என் மனம் எப்போதும் சிந்தித்தபடி உருகி நின்றது, எண்ணற்ற காலம் உலக விஷயங்களில் நான் சுற்றித் திரிந்தேன். இவ்விதம் கிடந்த என்னை, பலரும் மதிக்கும்படியான ஒரு பொருளாக மாற்றிய உமது உபகாரத்தை நான் கண்டேன்; ஆகவே கஜேந்த்ரன் அழைத்தது போன்று ஒருமுறை மட்டுமே அல்லாமல் அப்போதும் எனது நாக்கு, “என் தந்தை எம்பெருமானார்”, என்று அழைத்தபடியே உள்ளது. உலக விஷயங்களில் ஈடுபட்டபடி, பலவிதமான பாவ கர்மங்களுக்குத் துணை போன எனது கைகள், உமது கல்யாண குணங்கள் கண்டு, உமக்கு அஞ்ஜலி செய்தபடி இருந்தது. உலக விஷயங்களை மட்டுமே கண்டு மயங்கிக் கிடந்த என் கண்கள், கல்யாண குணங்களால் பிரகாசத்துடன் காணப்படும் உமது அழகான திருமேனி எழிலில் மயங்கி நின்றது. கடலால் சூழப்பட்ட இந்த உலகில், அணைத்து சேதனர்களையும் உய்விக்கும்படியாக வந்த உமது உயர்ந்த குணமானது, என்னை மட்டுமே இவ்விதம் உம்மிடம் ஈடுபடும்படி வந்தது ஏனோ? இதன் காரணம் என்ன? இதனை நான் அறியமாட்டேன்.
Immersing oneself in acharya anubhavam does not mean that one should never ever talk or do… EmeprumAnAr is shining with the most brilliance and great vailakshaNyam and seeing and enjoying the same would naturally bring the sense organs to burst out with the experience and expressions as anubhava pareevaaham. Thinking of some other fruits, one should not leave such an enjoyment of anubhava pareevaaham is the inner meaning here.
Meaning:
My Swami! EmperumAnArE! Ramanuja! My mind melts thinking and contemplating of your most wonderful kalyANa guNAs. My tongue sings in praise of you uttering “you alone are my relation”. It calls you and enjoys uttering your divine name again and again. My limbs that have been committing lots of other acts are now performing anjali to you. My eyes always wish to see your dhiva mangaLa form. In this vast world surrounded by the ocean, when there are so many people, You have blessed me on your own accord due to Your parama audhAryam.
manam un guNangaLai unninaiyum– My mind immerses itself in your kalyANa guNAs and melts contemplating at them.
en naa irundhu em iyan raamanusan enRu azhaikkum– My tongue addresses Ramanuja Thirunaamam lovingly.
aruvinaiyEn– this sinner – due to various paapams that I had committed
kai yum thozhum– those hands now perform anjali
kaNN kaaNa karudhidum– eyes love to see you always
kadal soozh vaiyam adhanil– in this earth surrounded by oceans
en paal– of all the people – on me- such a dayA has been showered
un vaNNmai vaLarndhadhu– Your vailakshaNyam or your
parama audhAryam – why did it fall on me? What could be reason.. [only due to parama dhayaaLu guNam]
In the first of the above three paasurams, [100th verse] AmudhanAr talks about his mind being engaged in the enjoyment of the auspicious attributes of his AchAryA. Here, he also prays for the boon of freedom from other distractions. In the second of the triad, AmudanAr seeks the boon for his tongue to be engaged in talking about the Vaibhavam of his AchaaryA. This is uttama kalpam for a devoted disciple. In the third paasuram of this group, AmudanAr moves from manas, Vaak to the kaayam (hands, eyes et al).
Source:
http://sundarasimham.org/
http://namperumal.com/
